मुंबई — व्यवसायिक सुशील केडिया यांनी सोशल मीडियावर केलेल्या “मी मराठी शिकणार नाही!” या वक्तव्यानंतर राज्यात राजकीय आणि सामाजिक वर्तुळात तीव्र प्रतिक्रिया उमटत आहेत. मराठी अस्मितेवर वार झाल्याचा आरोप करत अनेक मराठी संघटना, राजकीय नेते आणि नागरिकांनी तीव्र संताप व्यक्त केला आहे.

वादाची सुरुवात

सुशील केडिया हे गेली ३० वर्षे मुंबईत वास्तव्यास आहेत. त्यांनी ट्विटरवर एक पोस्ट करत म्हटले की, “I have been living in Mumbai for 30 years, but I will not learn Marathi.” या विधानामुळे लोकभावना दुखावल्या गेल्या. मराठी भाषा ही महाराष्ट्राची ओळख असून, मुंबई हे या राज्याची राजधानी असल्यामुळे स्थानिक भाषा शिकणे हे प्रत्येकाचे कर्तव्य आहे, असे मत अनेकांनी मांडले.

समाजातील प्रतिक्रिया

या वक्तव्यानंतर मराठी प्रेमींसह अनेक राजकीय नेत्यांनी केडिया यांच्यावर सडकून टीका केली.

• मनसे अध्यक्ष राज ठाकरे यांच्या कार्यकर्त्यांनी पोस्टरबाजी करत संताप व्यक्त केला.
• शिवसेना (उबाठा गट) आणि शरद कोळी यांच्यासारख्या नेत्यांनी या प्रकाराला “मराठीचा अपमान” असे म्हटले.
• सोशल मीडियावरही #MarathiPride आणि #BoycottSushilKedia सारखे हॅशटॅग ट्रेंड होत आहेत.

भाषिक अस्मिता आणि मुंबई

मुंबई ही केवळ आर्थिक राजधानी नसून ती महाराष्ट्राची संस्कृती, परंपरा आणि भाषा यांची ओळख देखील आहे. राज्यात अनेक भाषिक लोक वास्तव्यास आहेत, मात्र स्थानिक भाषा म्हणून मराठीला मान देणे गरजेचे आहे.

राज्यातील प्रमुख राजकीय पक्ष मराठी अस्मिता हा मुख्य अजेंडा म्हणून घेतात. त्यामुळे “मी मराठी शिकणार नाही” हे विधान केवळ व्यक्तीगत अभिव्यक्ती म्हणून न पाहता, एका समाजाच्या भावना दुखावणारे मानले जात आहे.

कायद्याचा मुद्दा

महाराष्ट्रात विविध सरकारी आणि निमसरकारी सेवांमध्ये मराठी ज्ञान आवश्यक असल्याचे निर्देश आहेत. स्थानिक स्वराज्य संस्थांमध्ये मराठीचे महत्त्व कायदेशीर आहे. अशा परिस्थितीत सार्वजनिकरित्या मराठी न शिकण्याची जाहिर घोषणा ही एकप्रकारची अवहेलना मानली जात आहे.

सुशील केडिया यांचे स्पष्टीकरण

वाद वाढल्यानंतर केडिया यांनी स्पष्ट केले की, त्यांचा उद्देश कोणाच्याही भावना दुखावण्याचा नव्हता. त्यांनी हे विधान वैयक्तिक मत म्हणून मांडले, मात्र त्याच्या चुकीच्या अर्थाने वाद निर्माण झाला असल्याचे ते म्हणाले. त्यांनी आपल्या पोस्ट हटवली असली तरी संतप्त लोकांनी क्षमापत्राची मागणी केली आहे.

निष्कर्ष

भाषा ही फक्त संवादाचं माध्यम नसून ती संस्कृतीची ओळख असते. विशेषतः महाराष्ट्रासारख्या भाषिक संवेदनशील राज्यात सार्वजनिक व्यक्तींनी भाषेच्या बाबतीत अधिक जबाबदारीने वागणे अपेक्षित आहे.
“मी मराठी शिकणार नाही” हे विधान केवळ एका व्यक्तीचे मत असले, तरी त्याचे पडसाद सामाजिक सलोखा आणि भाषिक अभिमान यावर उमटतात. त्यामुळे या प्रकरणातून सर्वांनी शिकून, राज्यातील विविधतेतून एकतेकडे जाण्याचा मार्ग स्वीकारणं गरजेचं आहे.